Frægð Íslands

Jæja, nú er Ísland orðið þekkt fyrir eitthvað annað en Björk hér í Brasilíu. Ég fór í íslensku landsliðstreyjunni í gær út á fiskmarkaðinn og keypti kolkrabba í matinn. Fisksalinn horfði á treyjuna og spurði "Ert þú frá Íslandi?". Ég jánkaði því og því næst spurði hann "Eruð þið ekki að fara dáldið illa út úr þessu fjármálveseni?", "Jú það má víst segja það", svaraði ég. Ísland hefur líklega aldrei verið jafn mikið í fréttum hér og nú.
Annars finnst mér hálf sorglegt að fólk skuli ekki hópmenna í mótmæli og krefjast að eitthvað almennilegt verði gert í málunum. Það virðast ekki hafa mætt fleiri en 3.000 (kannski ekki nema 500-700 skv. Mbl) niður á Austurvöll síðasta laugardag. Voru ekki 50.000 í bænum að taka á móti íþróttaliði með silfurmedalíu um daginn? Það eru kannski ekki það margir sem eru óánægðir með stöðuna og vilja að eitthvað verði gert í málunum. Kannski eru það bara þessir sem eru að nöldra dag eftir dag á bloggsíðum og öllum hinum er sama. Eða eru Íslendingar bara svona værukærir, láta taka sig í rassinn og væla aðeins "Æi, hættissu".
Mér hefur blöskrað margt sem ég hef lesið undanfarið og skil ekki þetta aðgerðarleysi almennings. Fólk ætti að taka sér Frakka og Argentínumenn til fyrirmyndar á svona tímum og láta almennilega í sér heyra.